Ik ben weer bezig geweest met een nieuwe spread in mijn bullet journal. Dit keer voor februari 2019. Ik heb gekozen voor een Cactussen thema.
Ik vind dit één van de mooiste spreads, vooral omdat ik deze helemaal zelf getekend heb! Voorlopig moet ik even door met mijn haakwerkjes maar daarna pakken we mijn Bujo er weer bij! 🙂
De tijd van stamppot breekt weer aan en wat ik als vegetariër een klein mini beetje mis is een goede rookworst. Valess heeft rookworsten, ik besloot deze te testen! Hier onder mijn oordeel!
De verpakking ziet er netjes uit alleen bleek bij het openmaken dat de worsten per twee verpakt zitten. Ik wilde er eigenlijk maar één op eten dus dat was wat minder.
De worst verwarm je 8 tot 10 minuten in warm, niet kokend, water. Dit ging prima.
De worst ziet er vanaf de buitenkant uit als rookworst. Het ‘velletje’ er om heen ziet er prima uit.
De smaak:
Ik vind de smaak tegenvallen. Ik vind dat de rookworst heel erg goed ruikt. Je ruikt echt dat rokerige. Jammer genoeg proef je dat niet terug. Daarbij is het velletje slap en de binnenkant van de worst te korrelig.
Eind conclusie:
Ik zou deze rookworst niet aanbevelen. Hij ruikt als rookworst maar smaakt absoluut niet zo! Mijn cijfer voor deze worst is daarom ook een 5.
Even een kort berichtje! Vandaag eet ik een jaar lang vegetarisch. Gossie wat is de tijd voorbij gevlogen en wat voel ik me goed zeg!!
Nee geen zeep om je ogen mee te wassen. Het is de ‘ogen soap’. De best gelezen Nederlandse serie die helemaal in het teken staat van de ogen van mevrouw van Bergen. Iedere keer weer met spannende cliffhangers en uitslagen. In deze aflevering; de uitslag van het gesprek met meneer de Specsavers Manager.
Oke genoeg gelachen. Het is een serieuze zaak. Het zijn tenslotte mijn ogen. Het enige paar dat ik heb. Gisteren ging ik met knikkende knieën en mijn moeder de specsavers winkel binnen. Ik werd meteen herkend. Och nou dan heb je een reputatie hoor. Eindelijk werd ik herkend. Fantastisch moment. Nou goed, ik kreeg een nieuwe voormeting en daarna kwam meneer de Manager, of ik met hem in een donker kamertje wilde gaan zitten. Dat vond ik toch wel een beetje een angstige vraag, gelukkig mocht mijn moeder mee. Alles is weer nagemeten maar hij kwam er maar niet uit. Conclusie; Toch oogarts. Ik gaf aan dat de wachttijden daar zo lang zijn dat ik dat niet wil afwachten. Hij had nog een ander idee, ik mocht naar de optometrist in Rijswijk! De 15de is er al plek.
Waarom dit nu opeens wel kan? Meneer de Manager gaf aan dat dit een pilot was en pas sinds deze week echt word aangeboden aan klanten. Wat een geluk heb ik toch.
Mijn beste vriend gaat mee want ik mag daarna niet meer rijden omdat ze mijn ogen willen druppelen. Ik denk dat ik sowieso daarna weinig meer kan zien. Ik heb altijd al last van de zon of een felle lucht maar na die druppels zijn je ogen extra gevoelig. Ik ben benieuwd wat er uit gaat komen. Daarna mag ik weer een afspraak maken met meneer de Manager.
Word vervolgd!
Het brillen drama begint zo langzamerhand op een soap te lijken. Een soap die me welgeteld 500 euro gaat kosten als ik pech heb. Het werkt namelijk echt nog steeds niet. Het is drama. Vanmiddag heb ik een gesprek bij de opticien om te kijken wat we nog kunnen doen. Ik wil eigenlijk gewoon mijn geld terug. Mijn moeder gaat mee omdat die net even wat meer voor elkaar krijgt als ik meestal..
Het geeft me ontzettend veel spanning en ook nog eens een berg hoofdpijn. Het is gewoon heel erg vervelend. Ik heb er geen vertrouwen in dat dit nog goed komt, niet bij deze winkel in ieder geval. Ik heb uiteraard mijn rechten als consument opgezocht dus hoop dat het gaat zoals ik wil..
Het ging financieel allemaal al wat stroef en dan ook dit nog.. Sta stijf van de spanning en wil gewoon dat dit opgelost word. Ik wil ze best de kans geven nog eens met nieuwe glazen te komen maar eigenlijk is het vertrouwen gewoon weg.
Ik wacht vanmiddag even af en uiteraard komt hier nog een vervolg op.
Duimen jullie op een goede afloop? Bedankt!
Ik heb een allergie voor mensen die zich superieur voelen ten opzichte van andere mensen. Mensen die altijd één iemand in de maling moeten nemen met steeds dezelfde grap. Ik krijg er jeuk van en rol dan regelmatig zo hard met mijn ogen dat ik mijn hersenen kan zien.
Vanmorgen was het weer feest. Ik vertelde over mijn weekend. Dat ik was wezen stappen en besloot bij een vriendin te blijven slapen omdat ik voor het mooie teveel alcohol had gedronken. Ik wilde daarom niet meer in mijn auto stappen. Verstandige keuze al zeg ik het zelf. De reactie van F was ‘Verstandig, ik heb namelijk in de wandelgangen gehoord dat jij nog wel eens een busje over het hoofd ziet’. Kijk, leuke grap, tuurlijk. Ik ben namelijk afgelopen april tegen een bestelbusje aan gereden. Dat daar grapjes over gemaakt worden snap ik. De eerste keer vond ik dit ook zeker grappig. Zelfs de tweede keer heb ik hier om gelachen. De derde keer werd het al minder leuk en nu bij de tiende keer is voor mij de grap er af. Dit ‘grapje’ kost mij namelijk gewoon 1300 euro, geld dat ik niet heb. Iets wat ik achter mij wil laten maar steeds als ik het woord ‘auto’ zeg moet F weer die grap maken. Ik bedoel, kom op word eens origineel..
Zo ken ik ook iemand die altijd moet benadrukken hoe goed haar man verdient. Want ze woont in een prachtig vrijstaand huis en haar man heeft een fantastisch dure auto en zij zelf rijd in een Smart die ze heeft gekregen van haar man, niet omdat ze echt een auto nodig heeft maar omdat een Smart gewoon ontiegelijk goed is en als je het kan betalen waarom niet? Ik moet er altijd binnensmonds van braken. Want je bent trots op alles wat je hebt maar het is eigenlijk allemaal helemaal niet van jou. Het is van je man, omdat hij daar hard voor werkt. Ik krijg daar echt jeuk van.
Zelf ben ik helemaal niet zo. Ik merk juist dat ik door dit soort mensen vaak alles wat ik zelf heb een beetje weg lach. Want ik woon ‘maar’ in een eengezinswoning en heb ‘maar’ een Aygo. Maar kom op, ik heb hier keihard maar dan ook keihard voor gewerkt. Het is dus niet ‘maar’ een eengezinswoning, het is MIJN (oké, onze) eengezinswoning. En ik ben apetrots op wat ik heb maar ik schreeuw dit niet van de daken. Waarom zou ik? Het maakt de mens alleen maar arrogant..
Hoi!
Ik ben dus zoals jullie hebben kunnen zien veel bezig in mijn Bullet Journal. Omdat mijn hoofd de laatste maanden echt overstroomd zocht ik iets wat mij rust zou geven. Mijn bujo werkt heel goed. Gewoon een uurtje bezig zijn en nergens anders aan hoeven en kunnen denken.
De volgende pagina’s zijn er weer uitgerold de afgelopen dagen 🙂
