Mijn eerste HelloFresh box

Goedemorgen allemaal!

Een paar weken terug kreeg ik een code van mijn schoonzus voor een gratis box van HelloFresh. Afgelopen zaterdag is deze bezorgd en heb ik 5 dagen kunnen testen of HelloFresh iets voor mij is. Hier onder mijn bivindingen 😉

De box word geleverd tussen een tijdframe en je krijgt een berichtje met de tijd (deze kan een halfuur afwijken). Op de juiste tijd kwam de bezorger van HelloFresh mijn box brengen. Het was een grote doos want ik had 5 maaltijden besteld. In de doos zat alles netjes per maaltijd verpakt met daarbij een envelop met de recepten erin. Ook zat er een gratis Blond 0.0% biertje in.

• 

• 

De recepten zijn goed te volgen (zelfs voor mij en ik ben echt geen held in de keuken). Ik heb 5 hele verrassende gerechten gegeten en veel dingen geproefd die ik nog nooit gegeten had zoals venkel en orzo. Iedere avond weer zei ik “dit was tot nu toe het lekkerste”. Zoals je leest ben ik dus heel erg enthousiast en ga ik zeker vaker een box bestellen. Het is makkelijk, vers en je hebt veel keuze uit gerechten waardoor je iedere avond iets lekkers en verrassends kunt eten.

Linksboven: penne met zelfgemaakte broccolipesto
Linksonder: zoete aardappel stamppot met kruidenkaasblokjes
Rechtboven: naanpizza met buffelmozzarella
Rechts midden: risotto van orzo met victoriabaarsfilet
Rechtsonder: japanse ramen met gebakken schelvisfilet

Voora de penne met zelfgemaakte broccolipesto was erg verrassend. Ik ben eigenlijk niet zo’n broccoli fan maar dit was echt heel erg lekker vooral in combinatie met de cherrytomaatjes. Ook de zoete aardappel stamppot was super lekker! En de andere drie gerechten zijn ook enorm in de smaak gevallen, juist omdat het gerechten zijn die ik zelf niet snel zou kiezen. Door de box van HelloFresh heb ik dus 5 dagen gezond, lekker en erg verrassend gegeten! Ik ga niet iedere week een box bestellen omdat het voor mij alleen best prijzig is maar iedere maand komt er zeker een box!

Heb jij wel eens een maaltijdbox besteld?

Advertenties

Geen galstenen!

Hallo allemaal!

Inmiddels heb ik de uitslag van mijn echo en godzijdank heb ik geen galstenen!!!!

Ik heb wel een maagzweer. Jippie. Geweldig. Top. Echt… En mag dus 6 weken pillen slikken en hopen dat het daarna voorbij is.

Het frustreert me wel.. eerst heb ik een beknelling in m’n rug/bovenbeen, 3 maanden moeten revalideren. Tussendoor nog even overspannen geraakt, waarom niet.. 5 maanden Therapie. En dan nu weer dit. Houd het dan nooit op?????

Goed ik moet dus nu iedere dag medicijnen slikken voor 6 weken lang. Ik moet letten op wat ik eet. Letten op de signalen van mijn lijf en daar dan naar handelen, uiteraard. En ik moet ontspannen. Stress veroorzaakt de klachten namelijk niet maar het houd ze wel in stand..

Ik ben voorlopig dus weer even zoet. Fantastisch. Ik hoef me dus niet te vervelen.

Om positief af te sluiten: ik heb een nieuwe functie op m’n werk. Zeg maar dag tegen de emballage medewerker en hallo tegen de packaging planner. Ja ja bekt lekker hè 😚🤗

Tot de volgende keer! 👋

Stekende pijn

Hoi allemaal!

Het was weer even een tijdje stil. Niet omdat ik niks meemaakte maar juist omdat ik teveel meemaakte..

Vorige week dinsdag kreeg ik opeens ongelooflijke steken in mijn buik. Ik wist al meteen: dit zijn niet mijn darmen, het is niet mijn PDS… Ik ben op bed gaan liggen nadat ik een handje laxeertabletten en pijnstillers genomen had en heb wonder boven wonder beste oké geslapen.

Woensdag ging het overdag best oké. Ik voelde wel een drukkend gevoel onder mijn ribben maar geen steken. Ik ben in de middag zelfs gewoon nog wezen sporten. Toen ik terugkwam ging het alleen mis. Pijn joh, niet normaal. Dus besloten de huisartsenpost te bellen, eigenlijk meer voor advies en niet omdat ik nou zo graag langs wilde komen. Ze vertrouwde het alleen niet dus we moesten langskomen.

Mijn buik werd onderzocht maar omdat de stekende pijn alweer gezakt was kon de arts er weinig mee. Mijn hartslag werd gemeten en was veel te hoog. Na overleg met de chirurg hebben ze toch besloten dat ik weer naar huis mocht. Ik moest bellen als ik rillerig zou worden of als de pijn erger zou worden. Ik kreeg een recept mee voor Omeprazol en Diclofenac echter bleek de apotheek al dicht dus ik moest het voor de nacht doen met paracetamol..

De volgende ochtend moest ik naar mijn eigen huisarts. Hij had gehoord van de arts bij de huisartsenpost dat zij dacht aan een ontsteking of aan galstenen. Mijn arts dacht aan galstenen. Ik moest bloed gaan prikken want aan de hand van mijn leverwaarde konden ze waarschijnlijk meteen zien of het inderdaad galstenen zijn.

In de middag kreeg ik de uitslag van mijn bloedtest. Alles was normaal. Echter vertrouwd mijn arts het nog steeds voor geen meter dus heb ik morgen een echo van mijn bovenbuik. Ik zit te hopen en te bidden dat het geen galstenen zijn. Echt laat het alsjeblieft gewoon wat anders zijn… Een maagzweer ofzo, alles beter dan galstenen….

Ik heb geen idee wanneer ik de uitslag van de echo krijg. Ik hoop nog voor het weekend. We gaan het zien. Meer dan afwachten kan ik nu toch niet doen..

25 lentes jong

Het is alweer zo ver. Ik mag er weer een jaartje bij op tellen. Vandaag ben ik een kwart eeuw geworden!

Afgelopen jaar was zwaar. En heftig. En met vlagen echt helemaal niet leuk. Ik heb gehuild, gevochten (met mezelf vooral) en uiteindelijk hulp gezocht. Het was een jaar met ups maar vooral erg veel downs.

Inmiddels is therapie klaar. Ik heb m’n draai gevonden op m’n nieuwe werk. Ben aan het sporten en probeer gezonder te eten want dat schijnt de combinatie te zijn voor een gezond lijf en een vrolijke geest.

Ik probeer meer te ontspannen, wat altijd een pijnpunt geweest is bij mij. Ontspannen kan ik namelijk heel slecht, mijn hoofd staat namelijk nooit uit. Ik probeer nu vaker mijn telefoon thuis te laten als ik weg ga en lees dagelijks, sowieso voor het slapen gaan. Ik probeer mijn prikkels wat beter te plannen. Dus niet de hele dag werken en dan in de avond nog naar de bioscoop tot laat. Dat gaat simpelweg niet. Straks als echt alles in mijn bovenkamer weer rustig is gaat het misschien wel weer maar nu nog even niet en daar moet ik dan naar luisteren.

Het komende jaar ga ik verder werken aan mezelf. Luisteren naar mezelf. Lief zijn voor mezelf. Ik hoop dat mijn 25e levensjaar een top jaar mag worden, ik heb het verdiend.

Nu ga ik lekker een stukje taart eten, een kop koffie drinken en een goed boek lezen!

Fijne dag allemaal 🎉

Beveiligd: Shit hit the fan

De inhoud is beveiligd met een wachtwoord. Vul het wachtwoord hieronder in om hem te kunnen bekijken:

Wachtwoord:

Overwinning op mezelf!

Ik merk dat ik groei. Stapje voor stapje kom ik waar ik wil zijn. Therapie was ongelooflijk leerzaam en ik kan het iedereen die ook maar een beetje twijfelt aan zichzelf aanraden. Niks om je voor te schamen, je word er alleen maar een leuker mens van!

Gisteren op het werk kwam er een beetje veel op mij af. Er liepen wat dingen net even anders dan de bedoeling was en ik moest snel schakelen. Mijn hartslag ging omhoog en ik schakelde als een idioot. Vroeg hulp, belde mensen en loste het op. Ja leuk, wat wil je met dit verhaal zul je je afvragen? Vorige week had ik exact de zelfde situatie en kreeg ik een waanzinnige paniekaanval. Dit keer: NIET. Tuurlijk ik raakt ietwat gespannen, maar paniek? Nee.

Dit klinkt als een kleine stap. Voor een ‘normaal’ mens. Voor mij is dit een wereld van verschil. Ik had controle, ondanks dat de controle wegviel. Ik was en ben ongelooflijk trots op mezelf. Maanden terug gaf ik toe dat het slecht ging. Ik ging door een ongelooflijk lastige periode heen. Ik zocht hulp en voelde me echt even heel erg ongelukkig. Ik had dagelijks paniekaanvallen en huilbuien. Nu een halfjaartje later ben ik sterker, veel sterker. De paniekaanvallen zijn hooguit wekelijks, soms blijven ze zelfs weken weg. Huilbuien heb ik al weken niet meer gehad.

Ik merk dat iedere dag nog wel obstakels heeft. Dat ik iedere dag weer op mezelf moet passen. Meer als een ‘gemiddeld’ mens waarschijnlijk. Ik merk dat ik vooral na een dag van regelen, bellen, stressen en hard werken doodop ben. Ik merk dat iedere keer als ik geen paniekaanval krijg dit net zoveel energie kost als wanneer ik de paniekaanval wel krijg. Maar het belangrijkste: Ik merk dat ik mezelf staande houd. Dat ik ongelooflijk gegroeid ben. Dat ik leer om naar mijn lijf en gevoel te luisteren en dat als ik dat doe ik de antwoorden krijg die ik zoek. Ik merk dat ik door de handvatten die Joke mij aangereikt heeft veel verder kom dan ik had kunnen denken. Een halfjaar geleden lag ik huilend op de bank, wie had gedacht dat ik nu al zo ver zou zijn?

Het was een lange weg, een zware weg. Het zal de komende maanden ook nog één groot leerproces blijven maar voor het eerst in maanden heb ik echt de hoop en het geloof dat het goed komt.

Het komt allemaal goed. Niet vanzelf en het is hard werken maar het komt goed!

Helemaal stuk gaan en meer..

Goedemorgen lieve lezers!

Het is weer tijd voor een korte update. Mijn therapie bij Joke zit er op en ik merk dat ik er gemengde gevoelen bij heb. Enerzijds denk ik dat ik het alleen aankan, anderzijds ben ik ook bang mijn handvatten weer te verliezen. Ik moet voor mezelf denk ervaren dat ik het alleen kan, dan neemt die onzekerheid vanzelf af. Verder is er in de familie het één het ander gebeurd waar ik met respect voor mijn familie niet teveel over kan uitweiden. Wat ik wel kan zeggen is dat het conflict bij iemand anders begonnen is, ik er in betrokken ben, wat ik in eerste instantie helemaal niet wilde. Ik bedoel, ik heb genoeg aan mezelf. Ben keihard aan het vechten voor mijn herstel en dan gooit iemand er nog even een probleem bij, dat nota bene niet mijn probleem zou moeten zijn. Uiteindelijk vind de aanstichter nu dus dat het een conflict geworden is omdat ik het opgeblazen heb. Tja als jou moeder word aangevallen, niet direct maar via haar kinderen dan heb ik het recht dit ‘op te blazen’… Dit hele gedoe heeft me ook doen besluiten om mijn verjaardag, ik word in juni 25 en wilde een groot feest geven, toch klein te vieren. Ik vier mijn verjaardag liever met een handjevol mensen die echt om mij geven dan dat ik een avond lang toneel moet gaan spelen.

Ik liep al een tijdje met het idee er even uit te willen. Vooral door alle gebeurtenissen van de afgelopen tijd. In oktober zijn Michael en ik 10 jaar samen dus een stedentripje leek mij een leuke verassing. In oktober gaan wij er dus even vier daagjes tussenuit. Aangezien het een verassing is en Michael misschien toch wel meeleest kan ik niet zeggen waar we heen gaan maar ik weet zeker dat super leuk gaat worden. Ik kan in ieder geval wel zeggen dat we er met het vliegtuig naar toe gaan 😉

Verder heb ik woensdag vanuit mijn werk meegedaan aan een proefles bootcamp. Zwaar joh, mijn spieren zijn twee dagen erna nog ongelooflijk beurs. Het was wel erg leuk dus ik heb mij opgegeven voor 10 lessen! Het is met collega’s in het Staelduinsebos, lekker in de buitenlucht dus! Ik werd al gewaarschuwd door de schoonfamilie: Je gaat helemaal stuk. Gelijk hadden ze haha.

En verder is het eigenlijk relatief rustig. Ik ben lekker aan het werk, dit gaat ook goed. Ik heb maandag weer en voortgansgesprek dus dan zullen we horen of ze nog tevreden zijn 😉 Voor nu dus lekker hard werken, sporten en vooral zoveel mogelijk proberen te genieten want als ik één ding geleerd heb de afgelopen maanden is dat als je niet geniet het leven aan je voorbij glipt. Leermoment voor de komende tijd is dus: Genieten! van alles, ook de kleine dingen 😉